August 3, 2024

Derrkuci dhe gomari (fabul mantovane) – Suzana Alimani

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

DERKUCI DHE GOMARI

(fabul mantovane)

Sërish në dasëm ftuan gomarin
u vesh, u ngjesh, zërin e kroi:
“Tashmë më njohin, jam bërë i famshëm
ndoshta më vënë dhe të këndojë.”

Samar i hodhën dhe ca bidona
të vejë në krua, të mbarti ujë
diçka mban mënd nga e kaluara,
por sedra nuk e lë në gjunjë.

Kaloi mbrëmja, sazet kërcisnin
gomari lodhjen s’e ndjente hiç,
“Jam rritur, tha, zë maturuar,
tash jam gomarë e jo një krriç.”

Zërin aspak s’e konsumoi
që të ankohej siç bëri vjet
veshë përveshur bente detyrën,
kostumi bërë si për ibret.

U mbyll ahengu, ikën dasmorët,
gomari shkretë seç ra në krizë
po le zhgënjimi që po e brente
diçka i fliste në veshë si mizë.

Zgërdhihet gardhit një dërkuc:
“I mjeri ti që shpresa mbanë
të ftojnë në dasëm të mbashë ujë,
mos qaj tani si kalamanë.”

I ngriti veshët frët gomari
dhe sytë i qeshën me djallëzi:
“Ah, mik i dashur, ma the dhe vjet
apo më duket, nuk ishe ti…”

Që të mbaj ujë më ftojnë mua
paçka i ziu se shumë u lodha
te njëjtën gjë ma tha yt atë
rahmet te ketë, u bë bërxolla.

#suzanaalimani2019

Shpërndaje në rrjetet sociale:
Porosit vide-poezine tende, kontakto => laberianews@gmail.com
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com