Rekuiem për librin – Eshref Berisha
Eshref Berisha
REKUIEM PËR LIBRIN
1.
Sot bëj homazhin e par’e të fundit
pranë varrit të librit
Aksidentalisht e përfundoi misionin e tij,
kur telefoni i ra në sy
Pas tërmetit që e dridhi globin nga të gjitha polet
Kompjuteri i ra në veshkë
dhe i trazoi gur’e rërë
Rrjeta e internetit i zu frymën,
mushkëritë nuk prodhojnë oksigjen
Pluhur i dendur mbi kokë i rri,
askush nuk do ta shoh që ta shpëtojë
Me makina stërluksoze e shtypën për vdekje,
gjykata nuk dëgjoi
i vendosa një gur pranë varrit për shenjë,
emër nuk i shkrova
Ashtu-kështu askush nuk do ta lexojë;
iku ajo kohë.
2.
Epoka që përjetoi eklipsin më të gjatë në jetë,
quhet Varrosja e Librit
Lum ai që nuk e ka trurin tamam
dhe nuk e di çfarë kemi humbur
Me letrat e librit
dogjëm Pallatin Mbretëror të Lakmitarëve
Me shkronja i dogjën grykën Historisë,
deri tani që na rrëfente përralla
Na vënte në gjumë,
na fuste në ëndrra të hidhur,
ankth e agoni
pajtoheshim edhe bishën ta quajmë prind,
E pluhurin(mariuhanën) miell
e mbështollëm me një flamur
që e kishte pasë një bebe në vend pelene
dukej qartë ku kishte kryer nevojën e madhe,
të voglën dhe puçrrat kishte ndrydh.
3.
Dielli.
Edhe dielli qau me vdekjen e librit,
se e dinte më mirë nga të gjithë:
pa librin
as drita e diellit nuk reflektonte
as nuk kishte kuptim.
E mallkoi paranë,
se paraja e dehu njerëzimin dhe Zotin e ktheu në letër
me shkronjat e atij libri
e kam vizatuar lotin tim,
buzëqeshjen time
fytyrën e nënës, zemrën
dhe duart e buta si puhizë
me ato shkronja kam gdhendur hekurin,
gurin e granitin
skalita histori, legjenda, epe e këngë kreshnike
4.
Sot, libri nuk frymon.
Nuk dihet:
ne duhet të qajmë për librin apo libri për ne
Dikush duhet të qajë,
këtë nuk e mohojmë.
AMEN!