Ti të rivritesh, duke m’u dhënë – Sokrat Habilaj

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Sugjeruar nga Xheva Salihaj

TI RIVRITESH DUKE M’U DHËNË

Ti mbartë mbi supet e tu të brishtë,
Jo vetëm dy jetë, por edhe një tjetër.
Si të doja ta bëja lodhjen shumëfish,
Unë të shtoj edhe ca peshë më tepër.

Po kur vjen nata, gjendesh e ndarë,
Gjithë jetët e tjera pas dere i ke lënë.
Nuk do që të kesh asnjë dëshmitar,
Kur ti të rivritesh, duke m’u dhënë.

Unë burri, të lodh me huqe nga vetja,
E gjëra më të prapa, kam në mendje.
Jo që s’ta heq gishtin nga shënjestra,
Po rivritem me ty, në rivrasjen tënde.

Kur të shoh sërish me tri jetë në sup,
Ndoshta lot më kthehesh tek qerpiku.
Ndoshta si burrë do skuqem me turp,
Ndoshta pres natën të them:-Rivritu!

Sokrat Habilaj