O yllo – Enver Reka
O YLLO
Drita jote reflektoj sot tek unë ,
Drithërimën tënde ndjeva si deti ,kur derdhet mbi të
i gjati lum.,
nuk më fole u stepe si cung
Do vërshoje o pik e pastër e kroit, prej ma të naltës maje
N’lum’.
Ashtu mëkati yt ,ish shtri tek un’
Nuk durove ,shkëndija t’plasi .
O yllo ,o zjarr, oj muz’ e përdalt pa kufi fare
Ta njof të nxeh’tin, shpesh aty jam ra
E nga këto vite mos’pahje,
Ti jo mua,n’gjallë dhe qiellin që e gjith’ bota, don me e vra !
Ti s’len qiellin në tabut me ra ,
Pa vdek unë s’pari ,mbi guri pam’ dalë bari
ku shihet varri ,unë nën të i shtrir’,
e ti e përvëluar ki mem ra përmbi
nga vdekja mem zgjua.
Sa m’ke dasht,’ sa m’ke gjelozuar,
ma gjelozon dhe vdekjen ,mendon se jam duke e dashuruar.
Më fol oj dritë ,më fol oj e uruar !
Drith’ma e zërit tënd’ tek unë le të hyj’ ,se atëher’ unë dhezem e s’shkoqem nga ty!