Me ndodh keshtu – Florenca Rada
Me ndodh keshtu
Nje si ngasherim me pushton ,
Gjithmon ne kte kohe me ndodh,
Pushimet po afrojne,
Ne atdheun tone do shkojme.
Me mall e gezim,
Shqiperine te shoh,
Te degjoj gjuhen time,
Qe aq shume me mungon.
Te shoh vendin tim,
Atje ku jam lindur,
Te shoh qyitetin
Femijen ku kam ritur.
Te shoh motra e vellezer,
Njerzit dhe komshinj,
Te thith ajrin e paster,
Te ndjehem tamam ne shtepi.
Po dicka tjeter me mundon,
Ketu ne shpirt se c’me ngacmon,
Nuk me len te qete,
Sa here kjo kohe afron.
Ah! Une e di pse ndodh keshtu,
Jeni ju qe me mungoni,
Ju o prindrit e mi
Gjushe, mama dhe babai im.
Ka shume vite qe s’ju shoh,
Me duket sikur do ju gjej,
Ty baba ulur ne stol,
Ti gjyshe nga baca, mbidhje kumbulla ne prer.
Kur degjonje se po vija,
Me vrap nga shtepia dilje,
Deri poshte ke rruga vinje,
Ah moj mama, e shtrenjta ime.
Tani ju kini druar shtepi,
Bosh eshte vendi ku rije ti,
Ne oborr ne freski,
Bisedonim per bukuri.
Do ju vij, o prindrit e mi,
Do te vij moj mamaja ime,
Te shtepia juaj e re,
Nga nje tufe lule do ja u sjell.
FL. RADA
ITALI 2 /7/2020