Endrra e fundit Pandemike! – Edith Elvira Colqui
REndrra e fundit PANDEMIKE!
@@@@@@@@@
(prozë poetike)
Unë ëndërroj që ky virus të marrë fund
dhe ne mund të përqafojmë të afërmit tanë.
Bie në gjumë mes ëndrrave të lehta
pambuku
Kokëfortë, i ngazëllyer, shpresoj
Lëreni që kjo pandemi të përfundojë nofullat tuaja të uritur!
Unë ëndërroj që njerëzit të kthehen në ritmin e tyre të zakonshëm.
Studimet dhe punët tuaja mund të shërohen!
Mos lejoni që të shpërthejnë numri i të vdekurve në spitale!
Lëreni që qielli blu të shkëlqejë përsëri në horizontet tona!
Le të jenë meloditë me buzëqeshje dhe jo melankolike të zymtë.
Unë ëndërroj për gushën e paqes
duke mbuluar gjithë planetin,
Dielli i shëndetit dhe harmonisë midis njerëzve.
Shikoj kimet e mia!
Unë ëndërroj një vdekje dinjitoze
per te varferit,
me respiratorë për të gjithë,
me shtretër të shumëfishtë të ICU;
Me lëshimin e shpejtë të vaksinës!
Unë dua që ëndrrat e mia të realizohen;
Lutem që ato të përmbushen.
Për sa kohë që kam jetë
Do të vazhdoj i verbër
në vijën e shpresës.
Ndërsa të tjerët qajnë dhe qajnë,
Unë dua të vazhdoj
Ngricat e flamujve të mi të ngacmuar!
Në ëndrrat e mia dje pashë
mijëra shpirtëra të bardhë të ringjallur
në Jeruzalemin e lavdishëm të Ri.
Ata ishin shpirtrat e atyre që u vranë nga pandemia,
lotët e saj u derdhën
ata ishin të buzëqeshur për fat të mirë
Në parajsën e dëshiruar.
Makth i papërpunuar
Per keto,
më në fund ka mbaruar!
Autori: Edith Elvira Colqui Rojas-Perú – © (kopjimi i ideve dhe frazave nga kjo poezi është e ndaluar)