Në yllin e bukurisë sate le të më vrasin rrufetë – Mehmet Breznica
NË YLLIN E BUKURISË SATE LE TË MË VRASIN RRUFETË
Merrmë sonte
të fle në dhomën
e shpirtit tënd
Kodrat e ndezura
të mallit
ti shkeli me këmbë
Flakë do të kall
shtratin e brejtur
të azilit
Në gjunjë do të vij
ferrave tua të pikëllimit
Vetëm të vë kokën
në barkun tënd të shtatëzanisë
Me vesh zemre
të dëgjoj
Kumbimin e zogut
të lirisë
Zjarrtas do puth këmbën tënde
qumsht të bardhë
Në thembër të ndjejë
fundin e shtegëtimit
të largët
Më merr vetëm sonte
të prehem
në gjirin tënd të fortë
Të mbys nikotinën
në erë trëndafili
të ujitur me lotë
Dua të puth
gishtërinjtë tu të nxirë
Të dehi dhembjen
e xhindosur në shpirt
Dua të shkel
barin e harrimit
të rritur nën prag
Të hyj në damarët
e gjakut tënd
e të mbushem me ajër
E të pi ujë
në krojet e syve tu
të blertë
Në yllin e bukurisë sate
le të më vrasin rrufetë
Të laj fytyrën
me lotët e mi
prej dëbore
Trupin të më tretë
ai avull dheu Kosove