Ngjyrat e mendimit – Brahim Avdyli
Brahim Ibish AVDYLI
NGJYRAT E MENDIMIT
1.
Papritmas
i bie lisit të vërejtjeve tona
një dorë drite
derisa i shkundin fletët e mendimeve
në një çast të ikjes
nga bashkëkohësia.
2.
Lotë rrjedhin
nëpër rrugëtimet e zemrës
nuk e kuptoj pse më bëjnë aq të ligë
kur të tjerët
i vjerrin aureolat e rrejshme
përball meje
edhe pse Diellin e Alpet
i kam në dorë
e copëtohem krejtesisht
për ta dëshmuar Drejtësinë!…
3.
I zhgënjyer
përplasem nëpër cepat e mjerimit
qenia më copëtohet
me ngjyra të thyera drite,
e poshtë është vërejtja e urtë
më lartë ngritet pabarazia
vazhdimisht i vendosë
një nga një parejtësitë…
Dikur,
ngriten përpjetë
ngjyrat e mendimit
për ta vendosur ku nevojitet
portokallin e kuqrremtë të dhembjes!…
4.
Më në fund
dhembja pëlset
kuq si gjaku në mjedis të ndjenjave
pingultas
duke ecur
nëpër rrugicën e dritës
e shpërdahet
në qindra ngjyra
vetmia e durimit
llogaritë e pritjes
duke i mbledhur
me shpirtin e bluar të dhuntisë!…
5.
Atëherë
vetmia bëhet kurorë pikëllimi-
kush lidhet
me këngën e braktisur,
askush nuk tregohet
aq i prekur
me fjalët e pakuptuara-
është e kot të shtresojmë ngjyrat,
le të bjerret ngadalë
kupola e mendimeve
e të rreshë me to
gjethe të thara jete!…