Kur jeta iken – Pavlina Bardho
Kur jeta iken …..(sinfonija e jetes )
Kur jeta iken
S’mund t’i bejme ndonje prit
Ajo ste pyet
Vetem shkurtohet cdo dite.
Kur jeta iken
Lidhet cdo dite nga nje nyje
Mos u merzit
Një dite do te jesh bashke me yje.
Ah kjo jete e marrosur
E ka nje fillim dhe nje fund
Si deget qe i lekund era
Ajo te tund e te shkund.
Jeta eshte vetem dhurat
Lum kush di t’a jetoj
Mos u merzit mos mer zemrat
Sa dielli te perendoj.
Ndiqe jeten hap pas hapi
Mos e kthe koken pas
Sa me i shpejt te jet vrapi
Ajo qe se pret mund te ngjase.
O ti njeri i mirë
O njeri me virtyte
Mos bej ujdi me jeten tende
Se ajo fare ste pyet.
Se jeta dhe vdekja janë motra
Te lidhura me zinxhir
Ato te rrin te porta
Ty o njeri i mirë .
Ato te rrin te porta
Ato te rrin tek dera
Dhe ste pyetin fare
Se do te vije pranvera.
Dhe ste pyetin fare
Se do te vije pranvera
Se do te besh plane
Apo ke pune te tjera.
Jetoje jeten o njeri
Meri vetem te mirat
Dhe leri menjean
Te ligat poshtersirat.
Lere menjean bujen famen dhe autoritetin
Ato si hyjne askujt ne pune
Shiko ne sy realitetin
Se je njeri si une.
Te gjithë jemi te barabartë
Te varfer dhe te pasur
Kurr Zoti nuk ben mekat
Te na ndaj ne ngastër.
Mos deliro e mos shit mend
Se ke pasuri
Si ty edhe mua
Do te na perpije dheu i zi.