Nje jetë ne udhtim – Mark Gjetja
Nje jetë ne udhtim .
Kudo udhtova me nje anije te vjeter ,
me vullnet dhe sakrifice brigjet i kam gjetur ,
sa here ne ujra te turbullta me dallgë jam ndeshur,
e punes gjerë ne mesnatë i jam perveshur .
Stuhitë ne vende te huaja më kanë hedhur
kudo me vehten time jam perplasur
tek sakrificat dhe djersa ime jam mbeshtetur
kurr per dredhi dhe hile mendjen se kam pasur .
Asnjehere se humba rrugen , megjithse ish plotë mjegull
eca i sigurtë mbi këmbet e mia,
mjegullen para meje me dritë e kam hequr
se afer zotit me mendje gjithmonë i rrija.
Në ngrice e dëborë sa herë kam udhtuar
rrugeve te Europes plotë halle takova ,
shumë herë kam dyshuar ne mendjen time ,
por me vullnet dhe punë lirinë e fitova .
Jam takuar me kolegë te dobet e cipë plasur
qe buken nga goja kerkonin per të ma hequr ,
në udhëkryqe shpesh herë i kam hasur ,
por perseri i kam nderuar e pershedetur .
Per emigrantet nuk kishin asnje pikë meshirë
e perballë meje gjithmone kanë heshtur,
me sakrificë nga lista i kam fshirë ,
imazhin tim per ta nxirë ,Jane perpjekur .
Mbas shpine me kane sharë e provokuar ,
perherë kane deshtuar si te mjerë ,
e vehten para padroneve kanë mallkuar ,
se gjithe jeten punova drejtë dhe me nderë.