Buzqeshja – Sava Fezga Branko
Buzqeshja
Buzqeshja e saj ishte si sinfomi e Beethoven,
Kumbonte si një tingull brënda harqeve,
Të gjith habiteshin me shkëlqimin maramëndëz,
Që rezatonte në çdo fjalë t’ saj.
Ëmbëlsia që shfaqte t’depërtone në shpirt ,
Sytë i shkëlqenin si gur zmeraldë,
E gjith qënja e saj t’ bënte për vehte,
Po të rrije më të tronditesh si tërmet 7 ballësh.
Rruga e saj ka qën e vështir,
Ka duruar lodhje e stërmundim,
Por asnjëherë se uli kokën nga asnjë,
Por si shqiponjë krenare ka ecur gjithmon.
Jan munduar shum që ta përlyejnë,
Njerëz të pisët padinjitet,
Por si një varg i një poheme,
Ka rrëshqitur ëmbël kur e lexon.
Buzqesha e saj e bukur e embël,
Bënte çdo ambjeti ti sillte paqe.
Shikimi i saj si gjslp kokosi,
Të këpuste oo ti rrije pranë.
Sava Fezga Branko.
Albania..
Të drejtat e rezervuara.