Dimër – Muça Vladimir
Përshëndetje këtë fundjavë miqësia e dashamirësit e mi përmes një cikli poetik
D I M Ë R
Në pikun e tijë dimëri mbërriti,
Çdo gjë u vesh me të bardhë,
Aroma, ngjyra e luleve,
Shtegtoi qiellit si tinguj kambanë.
Kujtimet mbeten në lisharsin e degëve
Me dëshirën zemërngrohtë të takimëve;
Erërat dhe retë i morën shikimet
Në qiejt e përqafimëve.
Mbeti puthja e gjethëve
Nën pështafin e myshqëve,
Tretur në vajtime.
Oh, ditë e takimëve!…
Lulet, gjelbërimi, u arratisën,
Pëshpërimat e përbetimëve
Mbeten në kopështin e lumturimëve
Si dëshira të pa realizuara
Nga mëdyshjet meskine.
Pyete e dashur shpirtin tënd
Për dëshirat e pa realizuara,
Pyete!…
Se kjo stinë dimërake do ikë,
Do vijë stinë e lluleve të gjelbëruara.
K Ë T Ë M B R Ë M J E
I vetëm këtë mbrëmje!…
S’e ndjej ngrohtësinë e njerëzve
Kur derdhej lumë bregut Erzenit,
Nën ndriçimin e vështrimëve,
Stoĺave të drunjtë.
Në varkë gëzimi kolovitesha
Në rrjedhën e syve,
Shëtisja skutave të fshehta
Kur thurja ëndërrime.
Ecja në gjurmë hapash,
Gërricesha në vragat e shikimëve;
Vetmija strukej në qënien time,
Velore kthehesha,
Në vozitjen e ndjesive.
Muzika shlodhëse
Ëmbël vinte nga sokaku:
“Vajza të bukura ka Shijaku.”
P O E T I T E R O S
Shko në rrugën e “zgjedhur” poet,
Mos më fto në të tuat labirinthe.
Çdo e shkruar me erosin tënd
Është një kthinë me hipokrite.
Koha jote endet në mjergull e llohë,
Gjithkujt si kambanë i rri zodiaku;
Mëndja gërmuqet kudo e pakohë,
Shqyer ndër dhëmbë luanësh Shën Marku.
Shko miku im në erosin tënd,
Unë s’kam ndërmend të vi tek Ti,
Në shpirt më gërric tjetër gjemb,
Mbushur jam me shtrëngata ankthi