Kujtimi Yt! – Eva Zoto
Kujtimi Yt!
Kujtimi yt, me shfaqet papritur ne naten ku jam
dhe lotet e mi, lindin si deti, ne furtune
e braktisur jam si zogu, pa shtepize
dhe mallkimin tim e hedh tutje, e mbyt ne lume.
Zemra ime e sfilitur, mezi po mban peshen e dhimbjes
dhe pikellimin per ty, nuk di qe ta fshehe
sa te desha une ty, te kujtoj cdo dite, ne kete ore
dhe etjen e padurimit e shtyj ende me thelle.
Une u hodha per ty, ne lumin e kercenimeve
une per ty, durova te shumta dhimbje qe s’tregohen
por fati im, ishte i tille qe une te vuaj
ne kalane e dashurise sekrete qe s’harroet.
Dhe lotet e mi, me dermonin shpirtin
kurse zeri yt, lulezonte si ne kenge perhere
e syte e mi mgjse vjeshte, mjegullonin
syte e tu, shikonin cdo gje perreth si ne pranvere.
E braktisur jam, si zogu pa foleze
ne syte e mi, notojne hijet e tij, mes loteve
sa larg dashurise qe ishe ti, atehere
kurse une s’te harrova as me kalimin e moteve.
Eva Zoto