August 3, 2024

Arbëria ime – Sylejman Qyqalla

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Sylejman Qyqalla

ARBËRIA IME

Mbi botë kaherë vezulloi Olimbia
Kam një altar,që dritën dot s’e fik.
Nuse mbi çdo mal-imja,Arbëria…
O pasqyra ime,mbi Jon e Adriatik!

Kush tha se e ke veç një shekull,unë i mjeri;
pa lëreni,vëllezër Diellin vetë të flasë!
“Nuk isha unë fare…as Hëna…as Qielli…
pas Arbërisë-ne erdhëm shumë më pas!”

Kush tha se e ke veç një shekull,i raftë pika;
pa lërini perënditë,o motra-vetë ta thonë!
“S’isha unë… as Zeusi as Erosi as Afrodita…
të gjithë ne,o motra…u lindëm shumë më vonë!”

Kush tha se e ke veç një shekull,o derëbardhë?
Nuk je kërpushë e flashkët,të bëhesh thërrime!
Ka miliarda vite kur përkunde djepin e parë
e nuse floriri mbi glob-u bëre,Arbëria ime!

Kush tha se ke veç një shekull-të marrtë të ligat
e të thotë:”Sa vonë na u lind Nëna jonë!”
Pyetini yjet:”Kush më i pari ua ndezi dritat?”
-Ishte Shqipëria…dhe do të jetë gjithmonë!

Kush tha se se ke veç një shekull-i raftë pika!
Pa lërini perënditë,o motra,vetë ta thonë!
“S’kishte as gjallesa…s’ishin Zeusi as Afrodita…
vetë Gjithësia,o motra-u lind shumë më vonë!

Shpërndaje në rrjetet sociale:
Porosit vide-poezine tende, kontakto => laberianews@gmail.com
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com