Endrra e nesërme që e desha sot – Sabit Rustemi
sugjeruar nga Xheva Salihaj
Sabit Rrustemi
ËNDRRA E NESËRME QË E DESHA SOT
Luginave ku prehet në dysh
kurrizi i k’tij Mali t’Moçëm
shprushet Etna
nga vullkane të fjetuna trubullohet Kroi
Një Mjellmë e Bardhë e Ujërave të Kaltra
më përfton syve e m’trazon n’Rrajë t’Çepurit
Dallgë të furtunta zjarresh
përplasen mbi Trojën e Lashtë
e mbi mua
sa herë të kujtoj e nuk të kam
Fat a Kob ishte ai Çast që u njohëm
në një fund mali e një fund stine
skaj Jonit të përtërishëm
Nuk ish ai Yll i largët
me mijëra vite drite që më digjte
as ai zjarr i pashuar luftërash
që ende flakëron nëpër kohë
Shikimi yt prej Mona Lize ish
ndezës e flakërues si tash
që m’i zjarrmon ndjenjat deri në hi
Kot thyj udhën kah Syri i Kaltër
a gjarpëroj Jonit për dritë hëne
Vetëm ndizem e përndizem më shumë
asaj pyllnaje ngjyrë qumshti
hapësirës së mëndafshtë të qenies sate
Cila je ti
Helena a Sirena e Detjonit
që kërthizës sime u përbirove
gjete strehë
e dole në këtë kopsht Çepuri
Mjellmë e bardhë ujërash
erërash e valësh
dashuri e pashterur nëpër kohë
në qiell të ngritën prej epshesh
thellë shtresave të nëndheut të shtypën
barbarë të përdalë e bukëshkalë
Sa Troja u luajt e u përsërit në ty
s’ma thua dot
M’u katrithe sysh si ëndërr e përnatshme
pas mijëra e mijëra vitesh
zgavrave të thella të Priamit
erdhe deri tek unë
Në Teatrin e rilindur të Butrintit
si në profil
poshtë ujërave fytyrën Tënde shoh
e lëshohem tinëz pas Teje
Në vend të Perit të Ariadnës
vargnoj fjalën
liqenit që lanë trupin e ujtë në çdo gjashtë orë
të kërkoj
Dal në Maje të Lëkursit si te Çepurit
si n’pëllëmbë dore të shoh e nuk të prek
Më rrëshqite duarsh si ujtë e Jonit
e nuk të zë mësa ëndrrën
as kur shtrij rrjetën
Zgjohem para agut
dal te bregu
stinëve
moteve që s’janë
Ti mbetesh këtu
ëndërr e jetës së nesërme
që e desha sot
(18 – 19 dhjetor 2018)