Ftesë për tu grindur – Sokrat Habilaj
Sugjeruar nga Xheva Salihaj
Sokrat Habilaj
FTESË PËR TU GRINDUR
Nëse do duheshim pa bërë grindje,
Malli do na thahej si bukë e vjetër.
Dhe ta shtynim në një cep tavoline,
Duhet ta kafshonim. S’kishim tjetër.
Nuk do putheshim kohë e pa kohë,
Po në fund javë, a një natë midis.
E pasi të thoshim:-U krye dhe kjo!
Do shtriheshim, kurriz në kurriz.
Korrekt dhe në shtrat, nen për nen,
Po ndoshta veç, a dhe me një gojë.
Si të gjithë ata që duhen pa një cen,
Do flisnim për tradhti, sa për lojë.
Po skutave s’iknim, s’iknim në terr,
Nga ndrojtja se do takonim të keqen.
Nëse do duheshim pa bërë një sherr,
Përgjysmë do ta donim edhe veten.
Ashtu në kurriz do ndiheshim në faj,
Dhe inat do ta merrnim gjithë botën.
Se nëse skutave, s’u shkuam në skaj,
Ndoshta një tjetër, ua gjente portën.
Po unë vij tek ti, më tej se grindja,
E gërmadha nis e kthej, çdo skutë.
Dhe pasi ulem, në muret që prisha,
Bëhem më i keq, e rindez një luftë.
[ Sokrat Habilaj ]