Letër nënës në kohë pandemie – Gëzim Ajgeraj
Nënë, letrën që ta qova
Mba kujdes kur ta merr në dorë
Vërejtjen e kam vënë
Përpara se ti vë adresën tënde
Mos nxito ta hapësh
Pa i marr masat mbrojtëse nga Covidi
Në karantinën e hapur Alpike
Gjithqka është kontaminuar edhe ajri
Fusha, toka uji e dielli
Këtijë nënqielli
Nuk e di nëse vetëm letër të kam dërguar
Apo mos o Zot, edhe një ushtri vrasëse
Nga armata e Covidit
Thonë se edhe në letër fshihen
E aty mbijetojnë për dit të tëra
Apo në mos të ti ket sjellë
Ndonjë dorë e pafajshme postjeri
E në mos ma keq
Nga dorë e padijes time
Asgjë ska siguri
Kjo ushtri edhe mes germave fshihet
Të shkrova këtë letër
Plotë mall e ankth edhe për ty atje
Atdheun
Jo se neve na mbron kush
Aq më keq këtu jemi në epiqendër të makthit
Por halli i juajë seq më grinë
Me ç`të mbroheni ju të mjerët
Edhe ashtu të lodhur
Atijë nënqielli të shpuar nga furtunat
Neve këtu nga karantina Alpike
Jeta na është bëre ferr
Pandemi mos i thënqin, murtajë
Ushtri e sajë po çfarosë gjenin njerzorë
S`kemi as se si e me çka të mbrohemi
Por flamurin e bardhë kurrë s`do ta ngrisim
Ende jemi shëndosh
Portat na i kan çelikosur
E udhët na i kan mbyllur me mure
Në na zëftë e liga
A në mos u kthefshim më kurrë
Të paktën varret mos na i harroni
Ndizni nga një qiri edhe për ne
Diku mbi ndonjë gurë
Atje nën lisa në Malësi
Të fala paq nënë,
Se qiellin ma mbuloi shiu
Grabs-CH, 22 mars 2020