Odë e ushtarëve të armikut – Xhevdet Bajraj
ODE E USHTARËVE TË ARMIKUT
(E imja është veç dhimbja)
S’ngritën as mur të pushkatimit
as deriçkë që shpie në jetë s’lanë
i vranë si tufën e zogjëve
në lastarin e lisit të jetës
ZJAAAARR
bubullimë
vetëtimë
dhe …
vlon gjaku
I shtrirë përtokë
tek po shuhej drita e jetës
Fatos Zhuniqi u përqafua me të birin
mbahu mos kij frikë vogëlushi im
po shkojmë në parajsë
Ç’t’i thoshte i vëllai të vëllait
babai të birit të mitur
i biri nënës
nëna mortit ç’t’i thoshte
S’di çfarë race djalli festonte
ditëlindjen e pesëdhjetëeshtatë
por pesëdhjetëeshtatë qirinj jete fiku
veç me një frymë
Ndiqeshin dielli me hënën nëpër qiell
mespërmes klithmave të njerëzve
e krimbat majmeshin
nëpër këngët e braktisura nga vargjet
Pas dy dite i gjetën kufomat
të masakruarit flinin me engjëjt
dy orë iu desh njerëzve
për të ndarë babë e bir nga përqafimi i ngrirë
Kjo poezi s’është e imja
këto vargje i kanë shkruar ushtarët e armikut
e imja është veç dhimbja
dhe ky vaj që … me ty e ndaj
Autor, Xhevdet Bajraj