Ti, Lady Di, ti Perëndi…! – Bajrush Zeka
TI, LADY DI, TI PERËNDI!
O tokë! O qiell! O Perëndi!
Çfarë sy!!
I gjunjëzohem këtij shikimi,
duart vendos në gjoks, m’u mbi zemër,
e lutem para portretit tënd,
e të thirri në emër:
“Qofsh e bekuar,
o Lady Di!”
Shëëët! Mbani qetësi!
Për një çast shikojini sytë e saj,
buzët e saj, sall në gaz
e sall në vaj.
O, dua të futem brenda syve të tu,
që i ke si dy liqene të Lurës sime.
E gjithë bota strukur në sytë e tu,
shikimi yt me universin në harmoni,
ngjyrat e jetës gjallojnë aty.
Ulur në tavolinën luksoze të bukës,
e para gjithë pjatave të shtrenjta porcelani,
lugë, pirunj e thika argjendi,
e gota kristali;
si sytë e tu.
Sa perfekt luan rolin e princeshës,
e me delikatesë grimcon ushqimin e pallatit,
e lag buzët pak me shampanjë e verë të moçme,
ruajtur në bodrumet me tjegulla,
në shpirtin tënd të brishtë,
përcillet fryma;
për vogëlushin që urinë njeh më shumë,
Ke dhembje zemre,
tek prek maja e thikës,
ndjiheshe bosh, sa trishtishtim!
Revolta jote
dredh tokën tund qiellin:
“Hej, kjo nuk është bota ime!”
Heshtje!
Të ngurtë si muret e keshtjellës,
të ftohta ligjet e aristokracisë së lartë;
përndjekur, tradhëtuar sa preke dashurinë;
Elizathetha përsëtit aty afër
legjendën e Meduzës greke.
Kolltuku i butë në sallon,
nuk t’i pushon eshtrat ty,
as nuk bën dashuri,
shtrirë në atë pallat mbretëror,
ngritur me lajka e djallëzi,
Ti, Lady Di!
But, inaf is inaf, my princess!
Gjurmëve të Nënë Terezës ece, moj Dianë,
jo si motër nderi,
si një grua e bukur shpirtbardhë,
që një herë, në disa shekuj,
Zoti i madh sjell njerëz në tokë,
si Ti, Lady Di.
E derdhur në fotografi paparazësh rri,
si në bronzin e shpirtit tim,
ashtu e bukur, ashtu e re,
tek bën dashuri me detin në tokë,
tek puthesh me yjet në qiell,
Ti, Lady Di,
Ti Perëndi!
Me dhe të mbuluan,
sa rëndë,
o, përmbi!
Fli tash në shtratin e lavdisë,
tash tek enden re të zeza,
barkut të qiellit njerëzor,
pa ty si pa shenjtoren,
Nënë Tereza.
Bajrush Zeka