Hënë shoqërim – Hajrun Toçi Korabi
HËNË SHOQËRIM
E bukur është hëna e plotë e gëzuar ndriçuar…
Në çdo stinë e kohë e skajuar
Sa e trishtë anën tjetër nuk e shohim…
Mbajmë fshehtësitë dhe panjohuritë që nuk i njohim
Thonë.. qengji dinakrit nuk i lakmon fare
Andaj mirësjelljet i ka dhe bujare
Armiqt nuk shtohen nëse i duam miqt…!
Miqtë kur ikin nuk kthehen prapë si miq fisnik
Dryshkun lagështia shkujë anemban shton
Pse pa kufijqart të perfundojmë?!!
Çfarë të bëjmë pa ujë e diell që vallzojmë si të marrë?!…
Ecëm u lodhëm, pushuam frymëmarrur pa peshë kandarë
Stinët sjellin bukurit për ne hapur
Lulet qelin të gjitha, rrënjët arom dheu mbajnë
Gjemba t’frikshme vizëllojnë ata që vetem liri dashurie nuk kanë
Harrojmë qe nga rrafshi ngrihemi çdo herë
Per të nesërmet ngadhënjime e të djeshmës vlerë.
Nisjeve që vijojnë.
Vijojnë të gjurmojnë…
Hajrun Toçi Korabi