Treten në errësirë – Elida Prifti
TRETEN NE ERRESIRE
Neper netet e acarta te dimrit
Vetetimat gulconin te shkumezuara
Treteshin ne erresire si valet e mekura
E neper plisat e ugareve binin te karbonizuara
Netet e Veres prune melodine e pa ftuar
E trokitjet e zemres mundohen te peshojne
Neper hallet e shekullore pa mbarim
Deren i perplasa ne surrat melodis pa ze
E Rrembeva penelin ne dore
Si piktori qe pikturone peijsazh e
Neper Dallget e shpirtit ndertova Kala
Ngjyrat i rrezova me shkelm dhe i derdha neper shkalle
Kur era fershkellente e zgjaste thonjte ta rrembente
Feneri tundej plote drite ,ne dritaren e Kalas
Dhe Drita e tij shperndahej pertej reve te zeza
O Zot ,s’ado i cfilitur ishte, drita shkelqente me shume
Me furi depertonte neper muret e ngurta
Ne ato muret e ftohta te akullta mjerane
E futej ne qeliza ,ne ato qelizat e t’kurrura verdhacuke
Drita dhe Malet duart shtrenguan
E.P. 16 4.2020