C’mu desh zilia – Vangjel Nasi
C’ mu desh zilia …
Eshte nje mal ketu prane
, Mbushur zogj dhe hajvane ,
Kerkojne malit , qe te hane …
Qeshin, lozin shpenderia, bagetia ,
Me te lumtur se njerezia .
E ka zene njerine babesia ,
Mish te kuq nga cjapi e dhia,
Kush e kush, me shume te kete . ..
Aty afer ne nje ane,
Fshehur perrenj, malet kane.
Kafshe te egra rrine ,
Strehuar brenda, si ne bujtine ,
Proin ,presin dhente te kalojne ,
Me me ushqim vakti t’ju shkoje ,
Jete e bukur ,
gjithe kafshet bashkuar ,
Brenda malit strukur ,
duke kuvenduar.
Meri s’ mbajne sebashku lozin ,
Qeshin e lodrojne ,
Ane me ane malit gezojne .
Mali plot burime dale ,
Uje te ftohte ,si ne akullnaje ,
Kush e kush freskim te marre ,
Zene te gjithe dore per dore,
Nje ari ka dhe dashnore .
Vec njeriu ka zili ,
Ne kasollen perkarshi .
Nene hije duket, sikur qete rri ,
Malin do ta perpije me sy .
Vecse mali eshte i zgjuar ,
Syne e lig e ka kuptuar ,
Zogj e shpende mbi peme mbledhur ,
Nje nga nje afer qendrojne ,
Sillen verdalle s’ dine c’te bejne ,
Mu ne koke glasen i lene .
Shpejt e shpejt glasa pa thare ,
Anes proit, rrend njeriu si i marre .
U c’ mu desh zilia mua,
Futi koken ne uje dhe u pastrua …
.
Vangjel Nasi
Drenove 2020