Nga “Toponimia e prehjes ” – Sabit Rustemi
Nga “Toponimia e prehjes ”
ANËS KRONIT
Këmbë shkela nëpër pritje
udhës kah ti fëmijëria ime
i mallshëm sa s’ka
me të prekë pakëz
e me t’ pa
E harruar n’vetmi
gjurmë s’ paska këtupari
shtegun e paska mbuluar bari
Paske mbetur si mos më zi
nuk më sheh as në sy
po namën thellë e ke ndry
nuk e shprazë mbi mua
me heshtjen tënde mjaft thua
Kroni qenka kthyer në pus
kopshti në tepih të blertë
dhe ai plep i tharë më shikon mnertë
rjepur qenka nga e rrebeshta kohë
E ajo dardhë e kuqe
e ujcja verore
vetëm emër paskan mbetur
Anës Kronit
tatëpjetë lugut e honit
paskan tretur
Vetëm vojsa
kjo pemë dardanie
aty në hije shpati
më trandi prej mërzie
Trupit të saj katrithem si dikur
i pushtuar dashurie
( 23 prill 2011 )