Art asht – Bes Camaj
ART ASHT
kur t’merren mendtë
prej kohës së tashme
e ti ec hap mbas hapi
pa u përkulë
e pa i hapë duart anash
deri sa ta mbërrish cakun tand
art nuk asht
përçapja e arrës gojëhapun
po thyemja e saj me një t’rame dore
kur ke shumë kokrra
që vijnë nga trupa të ndryshëm
e ti me një t’prekun t’gëzhojës
me mollëzat e gishtave
ia gjen masën secilës
e i then pa i shkallmue
për me ua nxjerrë thelbin e plotë
nuk asht art
me qenë shumë i hershëm si ne
e me mbërri n’cak ma s’voni
veçse ka plot qenj endacakë
që lehin për qejf e për inat t’vetin
po art asht
kur e din mirë kah po shkon
dhe ku ke me mbrri
e ipesh me tanë qenien
që rrugës çdo shteg me ça
e kujt sherr mos me i ba
nuk asht art
me dijtë e me pasë
çka me folë
e mos me e thanë kur vyn
aty ku duhet
po art asht
askujt mos me iu tutë
e me e kritiku n’sy kur e meriton
pa të jetë edhe i familjes t’ngushtë
mik a farefis a çfarëdo tjetër pis
nuk asht art
me lexu veçsa për sy e faqe
po art asht
me lexu me mend e me zemër
deri n’fund në thellësi
e me ia çelë rrugën shpirtit
tue ia dërgu shkronjat
si fluska bore
art nuk asht me jetu
gjysmën e jetës brenda
e gjysmën tjetër jashtë
e kur t’kthehesh n’vete
kurrgja mos me dashtë
po art asht
me e ndërtu shtëpinë n’kokë
që ngado t’shkosh e merr me vedi
dhe e mbush me t’mira
shoqe dhe shokë
kur ia vnon mendjen
dej n’fund
nëse e përmbush shpirtin art
jeta asht pjesa ma e bukur e vdekjes.
Bes Camaj