Mos më lexoni nëse pozia ime nuk ka dashuri – Hyqmet B. Hasko
Mos më lexoni nëse pozia ime nuk ka dashuri
Nëpër të gjithë hapësirat nis kërkoj
nje fabul të bukur me zë madhështie
në thellësitë e fjetura unë zbuloj
batica emocionesh, vrulle dashurie…
Shoqe të vjetër s’kam veç zemren time
në poezinë e kohës ritmojnë mijëra zemra
një botë me tallaze, flakëza intime
nën qerpikë të puthjes frynë era…
Shpesh muzen e kërkoj dhe tek një fije bari
dhe tek një yll në thellësi të qiellit
ndodh që vargu ka shkëlqim margaritari
dhe mbetem pezull midis prekjes dhe trillit…
O biri im, më thoshte shpesh nëna ime
poezia duhet të ketë përherë aromën e tokes
dhe brenda një loti të ketë çaste gëzimi
të ketë dashurinë e nënës, babait, vëllait e motrës…
Ndaj kërkoj përherë nga të gjithë, ju o miq të e mi
mos më lexoni nëse pozia ime nuk ka dashuri
për të gjithë ju poezia nëse nuk iu prek në zemër,
le të mbetet një vegim dhe të harrohet si një ëndërr…
Gjithkush nga ju ka të drejtë të më kërkoj shumë
më shumë akoma më kërkon vetja ime…
vargjet le të rrjedhin si ujët në lumë
në stinë ëndërrimi, në një botë me trazime…
Mos më lexoni nëse poezia ime nuk ka dashuri
për çdo gjë, që kjo tokë na i ka falur me bollek
në zemër nuk mund të ketë akull kurrësesi…
dashuria dhe mirësia sheshojnë çdo hendek…
Hyqmet B Hasko..@…B…H.