Ti që vrapoje pas lirisë – Zymer Mehani

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

TI QË VRAPOJE PAS LIRISË

*Popullit tim*

Me zjarrin e ndezur në tënden zemër
Gjithë jetën në shekuj e dekada
Kurrë s’rende së ndjekuri lirinë
Nëpër skëterrë, mynxyrë e suferinë

Kalleshe në kraharor e s’bëzaje
Ndër breza t’shkëlqenin sytë arbërorë
Me Flamurin Kuq e zi në duar
Gjithmonë e ujite këtë truall stërgjyshor

I kaptove shtigjet dhe malet i kaptove
Vrapove pareshtur e prore qëndrove
këmbëzbathur dhe barkthatë
E kalove të keqen në çdo situatë

Shpesh u dogje, u kalle, i mbytur në halle
U shndërrove në hi dhe prapë u ringjalle
Si feniksi vetë, si shqipe me fletë
E sot je vetë mbreti nga deti në det