S’dua të jem si ti! – Safet Hasani
S’dua të jem si ti!
Ishim së bashku mes zjarresh dikur,
S’dallonim për asgjë, deri më dje
Gjersa vendose mes nesh një mur
Kur çdo herë thua – unë, e asnjëherë – ne!
Disa u vranë, shumë të tjerë u lamë me gjak,
Në atë kohë të errët, ç’me furtunë e stuhi,
Atëbotë ishim një, s’dallonim aspak
Eh, lakmia na ndau tani në liri!
Tani, sa herë kur të shihemi përball
Të shikoj, e them me vete: vërtetë a je ti?
Mundohesh të arsyetohesh, por goja s’qet fjalë,
I tëri je shndërruar në hipokrit, e në një fytyrëzi.
Unë mbeta i njëjtë, ashtu siç kam qenë
Me ato thjeshtësitë e mia, që dikur kisha
Rrugën time në jetë askush s’mund t’ma zënë
Por kurrë nuk do doja sikur ti të isha!
S’dua të mbetem kështu në veten e parë,
Kur bashkë ishim dikur, e jo të vetmuar,
Përherë mbetem i tillë, jo me njollë në ballë,
Emri yt përgjithmonë qoftë i harruar!
Poezi nga libri im “Baladë e heshtur”, Lena, Prishtinë 2019, fq 20.
Safet Hasani. Prishtinë, 15 maj 2020