Ti nuk ke vetëm një emër – Mimoza Çobo
TI NUK KE VETËM NJË EMËR
Më lërë të të thërras,me një emër të lashtë,
sa vetë krijesa jote mbi koren e saj të zjarrtë,
të të quaj ty nënë,mallëngjim,dashuri e paqtë,
zot,heroinë,më thuaj me cilin emër do të të flas.
Puthja jote puhizë ,si fluturat më con tek retë,
më shplodh nga vuajtjet me fëshfërimën e lehtë,
se brenda dhembshurisë tënde,fle një luaneshë,
e patrembur,stoike,do të thërrasë,mbretëreshë.
Vetëm ti di të ndjesh e përqafosh çdo ndjenjë,
të falësh dashuri,atje ku shpirtrat vetëm qajnë,
dhimbjen t’ia qetësosh lëngatës së pashpresë,
dhe moshën ta sfidosh ,si një lojë kalamajsh.
Bukuria jote mbjell perla mbi tokë të djerrë,
ndan ujin e trazuar që than filizat e sapodalë,
këngës ia merr shtruar sipas zakonit arbëresh,
rrënjët thellë në tokë, lidhen si mishi në gjak.
Mimoza Çobo