Para lapidarit të lavdisë (Familjes Gudaqi të Stagovës së Kaçanikut) – Rrahim Sadiku
Para lapidarit të lavdisë
(Familjes Gudaqi të Stagovës së Kaçanikut)
Atdheu atë ditë merrte gjak nga gjaku Juaj,
Për agime lirie i duheshin dhurata trimërie!
Aty, në Stagovë, si lisa që nuk shkulen,
“Ja ku jemi” – si ndër shekuj duke i thënë armikut!
Syrin në shënjestër duke e mbajtur prore,
Me besim, dhembje e vuajtje – vertikalisht,
Ngrehur shkëmb qëndrese e shprese,
Gjithnjë ballin lart për sot e në ditë të bardha lirie.
Edhe dheu atë ditë ishte pjesë e qëndresës,
Luftës së pabarabartë triumfonte atdhedashuria,
Plumbat përshkonin trupat e qielli lotonte,
E pëllumba binin në Altarin Atdhe,
Bota të na njihte si shkëmb lidhur me tokën,
Kur armët mungojnë, armë e kemi kokën.
Dhe ja tek ngrehet lapidar lavdie,
Nga të rënët u flasin prore të gjallëve,
“Jemi këtu, sot e deri në pafundësi,
Nuk do e lëmë kurrë pa liri trollin e të parëve!”
Dhe në atë truall gjaku i Juaj ngulitur,
Krenari e dhembje lidhur përjetësisë,
O nënë, vëlla, bir… plagë të shumta hapur,
Liri e keni emrin dritës së lirisë!
Më 21 maj 2015