Urë – Neki Lulaj

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

URË

Dua ta ngrej urën për ta kaluar këtë heshtje
E ti mos ma thaj buzëqeshjen akull në mokër mulliri
Unë kam një kurriz të plasaritur mes degëve
Më ngroh hija më ngroh fjala jote si zjarr dimri.

Të lutem mos e mbaj kurrë kokën e huaj në qafën
Ik nga një oshëtimë e heshtur që të mbetet në fjalë
Largohu sa më shumë nga një oshtimë e gjatë
Po ta rrahin kohën tënde ditën po e bën natë.

Mos të vrasë shqetësimi i panjohur që sjell moti
Ik nga baltovina e moçaleve të kohës
Një tis i turbullt do të ikë nga vetja, një denesje loti
Do ta shohësh të vërshojë bebëzave të nënëlokës.

Ketu heshje lapsat e pllakosur
Dua të shof
Oborrin e mbushur me nxënës
Me zhurma e çiltera e fytyra të qeshura fëmijësh