Shfryju… – Enver Reka
SHFRYJU…
Shkruaje mallin që ke n’vargun e dashnis’,
Në t’bardhën letër ,të jetë sado e gjatë.
Ti mos e ndal mallin që e ke n’gji,
le të lavdërojnë ,
le të sarkazojnë,
le të përgojojnë,
lee tët dashurojnë n’varg’,
ti shfryje mallin tan’,
për djalin që e ke varros f’mi.
E burin, dash e harrove ,duke mendu ,se i varrose farën,
e tash ka met n’drru me tjetër dashni.
Mendoje,. se je e mallkueme e nuk ban ma f’mi.
Shfryju oj e bukur me ato sy..,
n’letrën e bardh’,
ta lexoj edhe ai që e kupton ,por edhe ai që është gomar,
e mendon se ti shkruan për te.
Shkruaj me tan’ atë vrull që ke në gji,
lirohesh m’beso,
se za i Perenisë shkon drejt e tek veshi i fmis’,
e i thot:
‘’Zgjoju, po të jap leje shkoo nanën flladisë’’.
Thuaj;” jam mirë n’oborr t’Perenisë,
dorëzoju babës ,nise zemrën e f’misë,
e unë me lejen e Perendisë,
që nga shtrati, tër rrugëtimin e jetës, do ju shëndrisë”.
Po ti shfryje njëher’ mallin,
në letër t’bardh’ m’qinis’,
pasta ktheju babës,
Nan’ edhe një herë më nis’.