Mall për nënën – Shpresa Gashi Zurnaci
MALL PËR NËNËN
Mos i thënqin pandemi
A burg i mbyllur shtëpiak
Aq më keq kur jeton në largësi
Jeta është ferr e të djeg edhe mall
Poezin po ta nisi plot mall
E mbyllur brenda mureve në largësi
Deshirën tek ti për të ardhë
Ma vrau virus, na mbylli kufi
Nënë, e di se të ka zënë malli
Dhe brengosesh shumë për mua ti
Por mua këtej më djeg edhe brenga e jote
E assesi nuk mundë të fluturoj e të vi tek ti
Na thonë se ka rënë një ushtri e pa dukshme
Që se mbron kush krimin e tijë
E vetmja mbrojtje na ka mbetur
Të rrimë të mbyllur e në largësi
Se kurë do të dalim nga këtej
Askush fundin nuk ia di
Por se u çmendëm, jeta na është bërë ferr
E brenga e halli për ty orë e çast më gri
Thonë se as përqafime nuk bën
Por mua malli të të përqafoj më përvëloj
Qdo ditë perqafohem me mallin tënd
Dhe me frymëzimin për ditët e mira frymoj
Po shpresës asnjëherë nuk i ndahem, besoj
Se kështu më bekove dhe emrin kur ma dhe
Se një ditë përsëri do të vijë tek ti, e të të takoj
Veq sa kjo murtajë të largohet e ikën nga këtej
Të përqafoj plot mall e dashuri
Nga largë brenda mureve e vetmuar
Ty e mira nënë, më e mira e botës më je ti
Sa shumë për ty malli më ka përvëluar
Shpresa Gashi Zurnaci
Turqi, prill, 2020