U ktheva mes njerēzve të mi – Gezim Bega

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

U ktheva mes njerēzve të mi

Kishin kohē qē s’mê kishin parē,
I larguar unē pēr shumē vite,
Sa shumē malli mē kish marrē,
dola nga burgu nêna më priste.

Zemra desh mê shkau nga malli,
sa i pash fytyrat e njeřzve të mi,
Kur më pērqafuan vajza dhe djali,
Ishin rritur,i lashē tē vegjēl fëmijê.

Tokova tē gjithē tē çdo moshe,!
si tē hutuar ata pse mē shikonin?
nxitonin tē zinin ndonje qoshe,
të vegjēlit vraponin e s’kuptonin.

U gēzova por ngela dhe i prekur,
kur mê pērqafonin me dhëmêshuri,
Syri disa s’m’i zuri;kishin vdekur,
vetēm disa të moshuar, asnjë i ri.

Marr nga libri im “Do të kthehem njé ditë.”