Kërshëri e pangopësi – Argjend Hasani

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

KËRSHËRI E PANGOPËSISË

Dikush në muzgun e natës,
Ngrysej kokë e bisht dinakërisht,
Bredhte si një qen endacak.

Në natën e vonë,
Zgjaste duart e pista,
Në mozaikun e shenjtërisë.

Ai nuk ishte anonim,
Kishte një ÇEKAN dhe një DRAPËR,
Që rrëzonte murin e djersës sonë.

Ishte dikush që nuk lahej dot,
Që edhe dijen, e kishte vënë në kurth,
Dhe pangopësinë, e salutonte.