Pikat e lotit – Florenca Rada
Pikat e lotit.
Syte e tu te larme,
Dy pika lot leshuan,
Rrodhen neper faqe,
Ne gushe u bashkuan.
Pertej vellos se bardhe,
Fytyra jote e trishte,
Nje buzeqeshje e hidhur,
Ne buze kishte ngrire.
Te prita gjithe jeten,
Per tu lidhur me ty,
Por nje leter prej teje
Se pashe kurre, me sy.
Kaluan shume vite
Qe nuk jemi bashke,
Nate e dite mendoja,
C’te kete ndodhur valle?
Nga malli per ty
Vendosa te vij,
Morra rrugen e gjate,
Vec per te takuar ty.
I veshtire ishte udhetimi,
Nuk ndjeja nonje gezim,
Shpirti im i mjere,
Perse ndjell trishtim?
Me ne fund arrita,
Por cfar te shihja!?
Nje yll i zbehur
Mezi ju dukte drita.
Nga syte e tu te bukur
Rridhnin pika loti,
Rridhnin e s’pushonin
Ngasherimin ta shtonin.
Nuk i besova syve!
Ishte, zhgenjim apo e vertete?
Prane teje kishte zene vend,
Nje burre tjeter.
Mu erresuan syte,
Mu morren mente,
Duke u mbajtur, ne heshtje thashe :
-Mos! Une jam ketu,
o drite, o hene.
Cdo gje ishte e kote,
Ajo iku, e moren,
Une nuk munta ta ndal,
Zemra ne dysh mu nda.
FL. RADA.
ITALI 12 /6/2020