Deti… – Nexhi A Tahiri

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Deti,,,

Qetesisht perplas dallget ne bregun
Ku gjurmet e mija
Cdo mengjes shenje lene
E dallga i fshin perseri.

Eci menduar veshtroj anijet.arrijne ne port cdo dite
Une pres tragetin e radhes
Te zbresin njerez
Por kjo nuk ndodh.tani!

Une trishtohem.
Jeta ndryshoi me covidin,
C,eshte nuk e di?@
Di qe jeta ndryshoi per ne te gjithe .pa kufi.

Kam mall per rremujen e
S,e kam pelqyer kurre,
Por kam nevoje per njerezit
Jane larg shpresoj te vijne.
Jeta ka ngecur si nje ingranazh i prishur,
Nuk di a do te ndjehet perseri!?

Kam mall ,por veshtroj horizontin
Ku deti puthet me te, puth qiellin,universin.pergjithnje
Po ne do puthemi ,perqafohemi valle tani!?