Çamëria – Kasam Shaqirvela
Në përkujtim të gjenocidit grek mbi Çamërinë dhe çamët
Ç A M Ë R I A
Gjithmonë të ndjekur
Ngahera të vrarë
Prej Andartësh
Dhe Fanariotësh
Të Idesë së Madhe
Që ngrihej lugat mbi dhe
Pllakosur kujë e gjëmë mbi ne
Në mëkate zhytur
Nga farë e jona,
Dhe laneti ngritur
Nga soji i huaj
Si Venizellos
Zografos dhe Zervas
Për Megaloidenë
E “Vorio Epiri” -it
Që zemra u plas….
Plot smirë e maraz
***
Vërshuan në Çamëri
Llava ujqish t`uritur
E hiena turinj ngjyer
Me gjak Çami të
Pafajshëm, përlyer
Nga masakra e kryer
në fëmijë, gra e pleq
Situata makabre
Të shekullit të ri
Kryer nga grekë meleq?!
Aty në Çamëri.
Oh! Paramithi?
Ç’pësove ti…!
Asaj nate pa hënë
Sa e sa trima çamë
Për lirinë tu vranë
Për vendin mëmë
Pa dallim feje
Ortodoksë-grekë
Apo turq-myslimanë
Sepse ishin të një gjaku
Madje të lindur nga
I njëjti At e Mëmë
Që kohët mi ndanë me:
Gjuhë, fe dhe n’tjera anë.
***
Po vallë shqiptari çu bë ?
A u shkri si bora ndër male
A u tret si kripa në det pa zë?!
Jo, jo?! -ai u nda në:
latinë, grekë dhe turq
Sipas feve që mori
Gjatë historisë, si dhe
Nga proceset e copëtimit,
E pastaj përvetësimit, të
Tokës së Nënë Shqiptarisë
Veç një fije i mbeti
Pa u shkëputur
Atëherë dhe sot
E lidhur për shpirti,
Për zemre e truri
Gjuha dhe gjuhë
Prapë mbeti ajo
Atje, këtu
Gruaja dhe burri
Gjithandej kudo
Lulëzoftë për mot!
Igumenicë – maj, 2005
© Kasam ShAQIRVELA
***
NË DJEP TË KUJTIMEVE
Një Djep e kam dhe në at’ qaj
Djepin e kujtimeve nga vetja se ndaj
Lidhur për shpirti fortë e mbaj
Në të përkundem deri sa s’shkundem
Qofsha në gëzim apo në vaj
*
Veçse ai lot i nxehtë shkul
Derdhur faqeve t’Botës përplot
Rrëfen dhimbjen që mu ka ngul
Për tokën time lënur nga mot
Ku varret e t’parëve n’perëndim
Pa ndal m’thirrin për një takim
E un s’po mundem me u dalun zot
Nga sfida emri që m’dalin sot, as
S’mund me e prekun truallin tim
N’shenjë kujtimi me u lexu këndim
*
Nga nostalgjia që kam në mërgim
Un’, veç po e ndrydh trunin tim
Plakem së largu, n’kujtim i thinjur
Me fijen e shpresës lidhun për Uni
Mos me u shkëput nga Gjeni im
Tokës a Detit Djepin e përkundi
Për ditë ma t’mira me u pa n’gëzim
*
Fort po m’buçet zemra ime sot
N’gjak t’Arbnit që i shkon n’vlim
Seç ma ushqen trunin tim o zot?!
Me t’bëmat e lashta t’popullit tim
Që m’i lanë t’parët në trashëgim
Amanet për zgjimin tonë
Ngado ku frymojmë neve sot,
Sot o kurrë sa s’asht ba vonë!
***
ÇAMËRI, ti Tokë Thesprote!
Shekuj varg në lot e n’gjak
Mbete n’gra e në ndoj plak
Dhe n’do t’mi në konvertim
Rreth e përqark të sojit tim
Ngrën’ e sosur veten n’dëshpërim
Nga shfarosjet me gjithë dëbim
Ndonse fëmija tu përgjak
Për Liri kur dhe kushtrim
U tundën: i ri edhe plak
Por, bota qe shurdhmemece!
As nuk pa, e as u zu n’lak
Padrejtësia që Ty tu bë
Evropën plakë s’e bëri merak
*
Siç po i ngjet por edhe sot
Bash si ty dhe motrës jote
Nuset i marrin pa dullak
Dardani i thënçin për mote
Mollën e Kuqe e mban n’bajrak
Me një gluhë e me një resë
Përcjellë nga brezi n’brez
Bashkë llafosin me besa-besë
I njëjti gjak damarët ua ndez
*
Ah, veçse loti i nxehtë shkul!
Po m’sjellë n’mend atje ku jam
Australi, Amerikë apo gjëkund
Kudo qofsha, me tu përkul
Nga ëndrra t’trishta me u shkund
Djepin e kujtimeve me e tund
Se s’po muj me dorë me t’prek
As nuk m’lënë në ty me hi
Ajrin tënd me e fut n’mushkëni
Ujin tënd n’burim me e pi, kët’
Dhimbjen time për me e shkul
Se mos vdeksha pa t’pa me sy
Por tu gëzofsha n’Tate Liri
ÇAMËRI moj ÇAMËRI
Se ku vete, se ku gdhi
Emri jot plot nostalgji
Mi mba hapur vesh e sy…!
Po, rroj gjallë veç për Ty…!
Sa për me ta festue njat Liri….!
Ty, moj nusja ime, pa t’bardhin duvak
Zemër e shpirt po mi mba n’merak
Edhe në vdeksha unë ndokund
Veç një brengë do marr me vete
Shpirti im i vujtun le të vijë tek TY
Edhe një herë le ta përkund’
Djepi Yt i lashtë moj ÇAMËRI…!
16, maj, 2007
Janinë, ÇAMËRI
© Kasam ShAQIRVELA