Elegji… – Zoica Gjolla Popi
Poezi
Elegji….
( të kujtohemi,që duhet të tregojmë akoma durim e kujdes,në këtë pandemi mbarënjerëzore!)
Pranverë plagërënduar
s’erdhe si ngaherë
nga gonxhet sapoçelur
petalet bien perdhe.
Prej vesëlotit
gjethet u lëshuan
trëndafilat ulën kokën
sikur u turpëruan.
Ah… jetët e prera
në mushkëritë plagë
frymëmarrje e thellë
shpirtin don ta marrë.
Ti virus makabër
nga na erdhe vallë
dreqi qe s’të mori
në djall vafsh,or djall.
Bota ethefortat
i ndjeu e gjitha njëherë
kujën thirrën bijtë
nënë…. baba ku na le!
Shuplakëskuqura nënat
thinjur në një ditë
ngujuar mbetë njerëzia
sa duhet me prit?
Hej ….virus i marrë
si prush i djegur hiri
në lutje shpirtërash
flakëron qiriri.
Ti demon i frikshëm
që shpërndan llahtar
gri e bëre botën
të vdekur e të gjallë
I nxirë në histori
ashtu do te mbetesh
një koronë e thyer
as ne dhe s’do tretesh.
Pranverë plagëhapur
ngjyrat nuk do zbehen
a do kesh aq lule
kurorë për tu mbledhur?
Eja si Zonjë e rëndë
mos qajë nepër varre
në zë kukuvajkat
pas mesnate ndalen.
Pranverë plagëmbyllur
do vish si perhere
dehur me aromë lulesh
e qeshur qofsh përherë.
Zoica Gjolla Popi
Albania
Angli