Jastëku! – Liliana Gega
JASTËKU!
****************
Të papriturat e jetes të gjata si dallgë
Qe perplasen rëndë mbi trupin tënd,
E forcen të gjesh e deren tja hapesh
E mire apo e keqe nëse të ka rëne
**********
Nese qetesin e mbane pak të ftohte
Durimi behet i mire e i zgjuar
Të rrënda të fshehta mund të përballesh
Kokën në jastëk shpreson ta zbrazësh
********
Kur kokën mbështet tek ty çdo natë
iku dhe sikleti i ditës së gjatë
Rokullis jastëkun duke pëshpëritur
Me duar mbi kokë atje në shtrat
********
Herë më bëhet si një gurë i rëndë
Herë dhe shtrati m’ngjitet nga pas
Me mire te shtrihem njësh me tokën
Në kryt si jastëk një gur themeli të mbaj
*********
Kështu ndoshta zgjidhen këto dallgë
Me rrokullisje e mendime çoroditje
Emocioni pas momentit dhe kohës
Fryhen zmadhohen nën jastekun zvogēlohen
********
Jastëku mbanë kokën të pasurit e të varferit,
Të voglit e të riturit, politikës e të djallit
Mbi pambuk pas një lodhje të gjatë
Dhe gjumë të qetë i e bejnë njerëzit që kanë të pastër ndërgjegjje,
**********
-Korrik-2020-L&G
Copyright-@Liljana Gega