Zoteria – Albert Hitollari
” ZOTERIA ”
—————————
*
Ai vertet , ish nje zoteri
I hekurosur , kepuc llustruar ,
Kemish te bardhe , kostum te zi
I krehur bukur e fytyre te rruar !
*
Askujt si fliste per ç’udi
Nuk kish kureshtje as ti njihte ,
Kish zene hotel aty perbri
Shpesh nga dritarja dilte e shihte !
*
Sa here e gjeja te vetmuar
E pyesja veten , ç’hall do kete ?!
Tek ecte rruges i menduar
Ne shetitore neper qytet !
*
Por nje mengjes , me Ves Shi
Me sy nga rruga me ore prita ,
Nuk e pash me ate njeri
Nga ajo kureshtje u habita !
*
Me pas u ktheva i fanitur
Si ne kllapi mermerita ,
Zoteria i huaj , kishte ikur
Me heshtjen t’ime pershperita !
*
Me vone mesova , ç’i kish ngjare
Dhe per ate ankth qe e mundonte ,
Ai me nje vashez , kohe me pare
E kishte lene , qe ta takonte !
*
Nje nat pa Hene ne erresire
Pran portes saj , hapat ndaloi ,
Nuk mundi qe ta shquante mire
Por nga te qeshurat e dalloi !
*
Pas perdes ne ate drite te zbehte
Dy silueta pa , te perqafuar ,
Ne qoshe te murit u mbeshtet
Me syte andej e mosbesuar !
*
Nje heshtje e gjate ra me pas
Shpirti i psheretiu lamtumire ,
Por zemra e saj qe digjej afsh
Nuk ju pergjigj : – S’kish deshire !
*
Shko o mjeran , shko o fatzi !
Nje ze i zbehur i tha ne terr ,
Mikeshezen tende e ka ai
Sot po e puth , si ti atehere !
*
Sa e kish pritur ate Pranvere
Te shihte dashurine e vjeter ,
Per fat te keq , kete here
Ajo kish gjetur dike tjeter !”.