Gomari! – Hajri Kasemi

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Gomari!

Sot ne lagje ,se nga erdhi nje gomar,
Rrethë tij u mblodhen shume kureshtare,
Te gjithe e shikonin shume te habitur,
Vallë,nga cilat shtigje këtu ka zbritur?

Dikur nje plak,qe dukej se ish fshatar,
I drejtohet veshegjatit me keto fjale:
– Ç’deshe ketu ku s’ka as gjemba dhe bar,
Apo se di qe do ngarkohesh fare pa samar?

Kulishi!

Dikur ne fshat,kishim nje kulish,
Ish i bukur,i embel dhe lozanjar,
Vet nuk hanim,atij i jepnim mish,
Kur u rrit;u bë qen,por sokoqar.(1)

Me thoshte im at,mua perhere,
Mos ja ferko koken atij asnjehere,
Jepi te haj,por mos i jep mish,
Se po u mesua,nuk ha me oriz.

Shumë vonë kete e kam kuptuar,
Kur pulat filluan duke u pakesuar,
E zura kur njeres i kish hipur ne kurriz,
Po e pastroj me tha,se eshte ber pis.

Ndodh qe dhe njerezit mbeten kulisher,
Gezohesh kur te kafshon ,se eshte i parritur,
Kur kupton,se thellë ti ka ngulur ata dhembë,
Ai të ka bër,sa s’te njeh dot as jotëmë.