August 10, 2024

Krahët e mi në kodet e kohës – Iliriana Sulkuqi

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

VETËM për lexuesit e mi dhe për ata/ato që më presin edhe me “hap-udhëtimin” e vonuar, por të sigurtë në mbërritje, si breshka…

KRAHËT E MI NË KODET E KOHËS…
(…dhe i tha Koha – kohës: –
Ti s’e bën si unë Dashurinë…)
….
Njëhërë e një kohë
krahët më hapeshin jashtë kufijve të reales,
si një kompas gjeometrik,
ku përqafoja botën prej përralle
me fund magjik…

Dalëngadalë,
në përqarkjen rreth kozmosit,
rrathët zvogëloheshin
brenda krahëve të mi…

Sot,
Më ka humbur kompasi i rrathëve.
Sot,
krahët më janë tkurrur
sa një gisht…

SOT,
Krahët kanë marrë
dimensione prej SHPIRTI –
me këndet, kubizmat
vijëza të (zh)drejta, me kuptim…
Një diametër më shpëton
nga Magelani,
një tik – tak
më puthet me enigmat si shpëtim…

Tani,
pa krahë përralle
pa fundin e tyre mistik,
pa kode takimesh në orën fiks të çfaqjes…,
pa ndarje kohësh që ikin e vijnë…-
i them një kohe,
jashtë kufijve realë:
– Pa silikon te Fjala,
JAM KOHA PA KTHIM.

Iliriana – Fjalë për Kohën e ardhme…

VALIXHET E MIA…

(Zgjodha udhëkryqet për t’i kthyer në Jezu-kryq…,
për t’ju kujtuar se edhe e kryqëzuar,
Jetoj me Dashuritë…)

” Fluturoj” në Udhë – ajrin më të gjatë,
vetëm për një valixhe më shumë…
As vetë Kolombi
s’do ta kish bërë po ta dinte Vendmbërritjen si unë…

Valixhet me mua udhëtojnë si legjendë…
Unë, grimcëfjala as di t’i rrëfej…

Valixhja e parë: -………….
Valixhja e dytë: -……….
Valixhja e tretë:
– pa asgjë që kontrollohet si e dyshimtë…
E lehtë, sa një pupël.
E rëndë, sa të gjitha dashuritë …
E Hyjshme, sa të gjitha Perënditë.
Valixhet e mia – me mua përjetësisht…
Varur mbi një fijëz fryme të avullt-
pa kohë,
pa hapësirë…

iliriana, ……

Shpërndaje në rrjetet sociale:
Porosit vide-poezine tende, kontakto => laberianews@gmail.com
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com