Dua të vdes, por nuk vdesë dot – Xhuljeta Ferraj
DUA TË VDES,PO NUK VDESË DOT!
Nënë moj femer “Shqiptare”,
Muzën time seç e zgjove,
Si jastek gurin e çove,
Tokën dyshek e shtrove,
Seç më erdhi toka vërdall,
Kur ti pashe mizat jorgan,
Qaje ,qeshje si e marrë,
Kur udhëtarët ishin pran.
Film shikojnë udhëtarët,
Bashkë me shtetin pushtetarët,
Fryma të mban në jetë,
Veç me gojë bekon gjithkënd.
Nënë moj femer “Shqipëtare”,
Më vjen turp për tokën time,
U rrita ne dhe të huaj,
Në atë rrugë nuk kam kaluar.
Kush e di sa lotë ke derdhur,
Bashkë me shiun edhe erën,
Seç mu mblodh një lëmsh në grykë,
Pjata jote është një qese,
Edhe qeni ka kolube,
Edhe zogu një fole,
I pasuri ,pa kamer s’vin,
Të të jap një cop strehë.
Ke pak faj moj nënë” Shqiptare”,
Ke votuar kriminelat,
Ata që jetojnë per lekë,
Kan një gurë në vend të zemrës.
Me fal moj nënë” Shqiptare”,
Që s’ta zgjata dorën dot,
Mu drodh shpirti kur të dëgjova,
“Dua të vdes, por nuk vdes dot”
………………………………………………………….
AUTORJA-XHULJETA-FERRAJ!✍️