Lule e rrallë! – Manushaqe Hoxha Laçi
Lule e rrallë!
Nga ballkoni i bardhë mes vazosh plot lulëzim,
me aromë dehëse mbushen flokë, duar e sy.
Në petalet që më buzëqeshin në çdo ledhatim,
marr buqeta falenderimi që kanë mbirë aty.
Karafili i bardhë me vello nusërie veshur,
me ditën më të bukur të vajzërisë më ngjan.
Më sjell ngjyrën e mirësisë të buzëqeshur,
dashurinë me aromën dehëse më të rrallë.
Karafili i kuq në dritare hedh të ëmblin shikim,
petalet më shumë hap, pas çdo vaditjeje a pikëz ujë.
Mbushet dhe qielli me mirënjohje e ngazëllim,
kur mbillet mirësia në parcela jete, pa bërë bujë.
Karafili blu butësisht ngjyrën qiellit ia ka marrë,
aromë lumturie mbledh nga larg në kaltërsi.
Me rrënjë e gjethe të kultivojmë dashuri të paanë,
të vijë në tokë me rrezet e diellit si mrekulli.
Lule paqeje të mbjellim në ballkon, oqeane, qiej e çati.
me nektar ta vadisim cep më cep e vend më vend.
Universi të vishet përjetësisht me dashuri,
me shpresë të mbushet çdo zemër anekënd.