Nënlokja e mekur – Mustafë Krasniqi

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Mustafë KRASNIQI

NËNËLOKJA E MEKUR

Në heshtje
Na kafshon koha
Rrezet i lëndojmë
Ikjet po na shterojnë
Djepin e kullës së vjetër!

Në heshtje
Po e vrasim bukurin
Virgjëresha në etje po mbetet
Kalorësi ka humbur rrugë
Më kur do të kthehet?

Loja e fëmijëve po fiket
Thyhet kënga, buzëqeshja
Nëpër rrugët e larta
Dallëndyshet e dheut tim!

Lulet e bardha,
Në ditën e parë në livadhet e thata
marrin plagët dhimbjen
foshnjat mungojnë në kullën time!

Nënëlokja e mekur
Me rrudhat e shekujve
Në kohën e zbrazur
Pret në pritje
Djepat t’i përkund.

Bilbilat e mëngjesit
Shurdhët rrinë
Pëllumbat përgjaken
Në oborrin përplot thera

Nënëlokja me duar
të rrudhosura
Lutet t’i kthehet shpresa!