Yjet e shpresës – Edith Elvira Colqui
YJET E SHPRESS
Në këtë botë të pashpirt
pa dashurinë për të afërmin
Unë i kërkoj yjet në ajër.
Në qiellin e pastër
të qiellit të natës
Unë mbledh yje të dritës
Në shishen time të iluzioneve
Njeri që nuk ka shpirt
ai nuk dëshiron më të mbjell iluzione,
Ai ka rënë në renë e zhgënjimit;
kavanoz me yje për ta nuk ekzistojnë
aq më pak yje ka në qiell.
Bëhem vajzë natën
dhe unë mbledh yje
poezi
per boten time te lodhur:
Një yll i kuq që dashuria të lulëzojë:
Një yll i verdhë për të ndriçuar zemrat e gëzimit,
një yll i gjelbër, duke shpresuar të pikturojë shpirtra që nuk kanë më besim.
Një yll rozë për të bindur
që jeta është akoma e bukur;
një yll blu që të mbulon me një rrjetë fantazie.
Ne kemi nevojë
shumë yje të besimit
për të vazhduar duke ecur litarin e ngushtë të jetës,
për të mos rënë në boshllëkun ekzistencial
që na sulmon
dhe mbush shpirtrat tanë me dhimbje dhe vetmi.
Nën retë e zeza të dekurajimit dhe negativitetit!
mirëseardhje
yjet
e shpresës së ndritshme!
Me besim
do të arrijmë në retë e ëndrrave të pamundura.
Autori: Edith Colqui Rojas Peru Të gjitha të drejtat e rezervuara.