Qytet me një mbi një dritare – Aferdita Satka
Qytet me një mbi një dritare
Ku, asnjëra, tjetrën, s’e pengon
Vendosur bukur, në një shpat mali
Nen kembë të tij , nje lum kalon.
Prej shekujsh , është, i ndërtuar.
Druri, tavanet zbukuron.
Rrugicat, me kalldrem shtruar
Shtëpitë te gdhendura ne
gur
Ende, stoik , ai qendron.
Perballe dritareve, menduar, rri
Kortinka, hijsshem, veshur mbajne,
Pas tyre, vajza lozonjare
Te dashurit e zemres, ruajne
Ashtu, mbas perdes, fshehur rrine
Ne pritje t’gjata,qe s’mbarojnë
T’kaloj djali, zemerrrembyer
Me levizje perdesh, sinjal i çojnë.
Kete mesazh, me japin mua
Ato shtepi , me keto dritare
Mendueshem rri , e flas me vete
Se veç nje zemer , e dashuruar
Kete qytet e ka ndertuar.
Prandaj e dua kte qytet
Me plot magji e hijeshi
Sa here, qe vij e vizitoj
Me grish te kthehem, perseri.
Aferdita Satka