Rastesi – Donika Gjura

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Rastesi
*
Dite pranvere pemet sa kishin
çelè,
qielli ishte i vrenjtur filloi te bjere
shi,
rruga me rastisi para kesaj
banese,
nje nene mermeriste me lot ne
sy..
Ju afrova dhe e pyeta ne ka vajze a
djale,
ehh moj bije me tha: i kam ne
gurbet,
rrugeve te botes enden
verdalle,
e kokerr leku nuk kane ne
xhep..
Une tani jam ne fund te
jetès,
fuqi nuk kam e per asgje nuk po
vlej,
kur femijet e mi t’kthehen nga
gurbeti,
ishalla gjalle nuk do t’me
gjejnè..
Ketu pas shpine e kam kete
mace,
kur ngrihem nga vendi me
shoqeron,
avash e avash shkoj edhe ne
bahçe,
e kete bastun nga dora se
leshoj..

Donika Gjura!
Dt/28/10/2020!
E drejta e autorit e rezervuar!