Dëshmitarë të udhëve – Hajrun Toçi Korabi
DËSHMITARË TË UDHËVE
Pse më thua që pranë jetës time jam i huaj
Ku edhe urrejtjen nuk pata forcë të ta vjedhë
Edhe vjeshtës i erdhi koha radhë të druaj
Nga lakuriqsia veshje, fjalë heshtur monedhë
Të mos bësh dikënd të qaj, duhet lotit vlerë t’i çmosh
Nga buzëqeshjet edhe lotët dalin, siç janë të rendit gatuar
Vallë dëshirojmë që liris së vjedhur t’i ofrojmë lëmoshë
Mos më thuaj se jam i huaj në ëndërrat e mia i robëruar
Durimi bën dritë në mes vuajtjes e botës krenari parisë
Në çdo skenë të re dite aktrimi, nuk vëmë re veset
Ëndërrave i ngjallet meditimi n’betejën melodi zemra e krenarisë
Dëshmitarëve të jetës në çdo hap udhë të ecur të vërtet
Të jetuar nën diell e natë hijen vetes peshuar
Ndajmë çdo element jete n’të njëjtën tërësi hapsirë
Pas çdo ditë të sotshme n’vete vizion n’vijim kërkuar
Dëshmuar n’kohë të kohëve siç na u dha caktimi udhë ngjyrë
Pse më thua që pranë jetës time jam ende i huaj
Nuk më pyete a më lindi edhe mua vetëm njëherë nëna
Mos më pyet se pranë vetmisë vallë vetëm unë vuaj
Në çdo dhunti hapsirë kur gjej veten të lirë si dielli e hëna
Hajrun Toçi Korabi