Gjurmë dhe zhurmë – Rifat Ismaili
GJURMË DHE ZHURMË
Gjurmë, që më shfaqen në gjumë
Gjurmë pafund…
Në shkretëtirën e bardhë tē poezisë
Ku lotët si palma kane mbirë
Dhe ndjenjat si oaze shuajne dhimbjet njerëzore
Çdo peng është shtrire brenda tyre
Me mall dhe qiell mbuluar…
Harresa dot si mund udhëtarët e përjetshëm
Çdo gjurmë ka një emër.
Gjurmë dhe zhurmë…
Udhëtarë të vonuar.që ikin e vijnë nëpër trena
Mbartin nder valixhe ëndrra poetësh
Por brenda kanë veç një grumbull gjethesh…
Zhurmë, shume zhurmë e buje
Njerëz të vetëlartësuar me skeptër kryeneçësh
Në kortezhin mortor të Poezise
Hedhin një lopatë dhè në varrin madhështor
Duke pritur naten prapë Muzën ta zhvarrosin
Me reliket e shenjta udhëve të mburren…
Dhe veten mbajnë për shenjtorë.
Gjurmë dhe zhurme..
Gjurmë që çdo ditë humbin e shuhen…
Zhurmat në depresion
Me fijen e celiktë e të fundit të shpresës
Mbysin dhe varin rrezet e poezisë së jetës!
Gjurmë dhe zhurmë hienash!…
29-8- 2020